GMINA NIEDŹWIEDŹ

 
  Gmina Niedźwiedź leży w południowej
części powiatu limanowskiego, na
północnych stokach Gorców.
Powierzchnia gminy wynosi 74,44 km2.
Zamieszkuje ją około 6800 osób.
    W skład gminy wchodzą cztery wsie:
Podobin, Niedźwiedź, Konina, Poręba
Wielka. Podobin to najmniejsza wieś
w gminie, granicząca z Mszaną Dolną,
posiadająca dogodne warunki do uprawia-
nia lotniarstwa. Niedźwiedź jest sie-
dzibą włądz gminnych. Wieś jest poło-
żona centralnie u zbiegu doliny Porę-
bianki i Koniny. Poręba Wielka jest
największą wsią gminy, posiadającą
bardzo dobre warunki do uprawiania turystyki.

Z dziejów gminy   Pierwsze wzmianki o Niedźwiedziu pochodzą
z XIV wieku. W tym czasie ziemie te stanowiły dobra zakonu
Cystersów w Szczyrzycu. W wieku XV przeszły na rzecz skarbu królewskiego i
weszływ skład tenuty nowotarskiej, a następnie jako dzierżawa w ręce rodziny
Radułtów. W roku 1518 dobra te przejęła rodzina Pieniążków. w 1565 roku
grunty sołtysa przekształcono w folwark dworski. W tym czasie powstał
klucz porębski, w skład którego weszły Niedźwiedź, Konina, Podobin,
Mszana Górna i Lubomierz. Poręba Wielka stała się centrum administra-
cyjnym. Na mocy konstytucji sejmowej z roku 1607 klucz porębski otrzymał
Sebastian Lubomirski. W 1710 roku klucz przeszedł w ręce Sanguszków,
a w roku 1760 dostał się w posiadanie rodziny Wodzickich.




KONINA

Historia


   Pierwotne nazwy Koniny to: Kórzyna, Kónina. Obecną nazwę najprawdopo-
dobniej należy zawdzięczać błędom urzędników w trakcie przepisywania
dokumentów.
   Pierwszymi osadnikami na naszym terenie byli zakonnicy Cystersi ze
Szczyrzyca, którzy pojawili się tutaj pod koniec XIV wieku. Oni jako
pierwsi rozpoczęli pracę w dzikiej, pierwotnej puszczy, karczując drzewa
i budując pierwsze prymitywne domostwa.
   Na rozwój wsi znaczny wpływ mieli również pasterze wołoscy, którzy
prowadzili intensywne osadnictwo w XV wieku.
   Po utworzeniu tzw. Klucza Porębskiego i objęciu go przez Lubomirskich,
na terenie Gorców nastąpił rozwój produkcji przemysłowej. W Potaśni
w XVIII wieku była wytwórnia poażu, huta szkła, a na północnych stokach
Turbacza w tzw. Limierzyskach wypalano węgiel drzewny.
   W roku 1887 rozpoczęła działalność "szkółka zimowa", w której uczono
tylko w okresie zimowym. Od 1907 roku rozpoczeła działalność szkoła
publiczna.
 W latach drugiej wojny światowej w Gorcach działała silna i dobrze
zorganizowana partyzantka.



   Z tego okresu pochodzi najbardziej znana postać
miejscowości Julian Zapała "Lampart" - dowódca
oddziału partyzanckiego Armii Krajowej. Jego
orginalny grób znajduje się na cmentarzu
w Niedźwiedziu.
















Informacje turystyczne


   Wieś położona w dolinie potoku o tej samej nazwie , na północnych
stokach Gorców, o niepodważalnych walorach turystyczno-wypoczynkowych.
Położona na wysokości 55o m n.p.m., zajmuje obszar 2690 ha, z czego
1818 ha to lasy (64%). W Koninie mieszka ponad 1860 osób.
  Godnymi uwagi turysty zakątkami wsi są: Potasznia (jeden z najpię-
kniejszych terenów nie tylko gminy, ale całych Gorców) oraz "Koński
Banior" - wspaniały wodospad na miejscowej rzece.
   Wieś dzieli się na osiedla położone w dolinie potoku Konina i na
okolicznych wzgórzach.

   
      W Koninie działa zespół regionalny
"Turbacyki",który występując na licznych
przeglądach i konkursach, rozsławia
region Zagórzan.
  








   Na osiedlu Kurki mieszkał znany gawędziarz
gorczański - Stanisław Kurek -laureat wielu
konkursów folklorystycznych.







       Z Koniny prowadzą niezwykle ciekawe trasy turystyczne na Turbacz
oraz Kudłoń (niestety nieoznakowane).
        W 1981 roku doceniając piękno przyrody gorczańskiej utworzono
Gorczański Park Narodowy. Część terenów leśnych należących do Koniny
zostało włączonych w obszar GPN.